در هر کاری استقامت داشت کار را تا رسیدن به نتیجه دنبال می کرد وهرگاه کاری را به ما می سپرد به ما تأکید می کرد آن را پیگیری کنیم ومرتب نتیجه را
اخلاق درخانه:
در هر کاری استقامت داشت کار را تا رسیدن به نتیجه دنبال می کرد وهرگاه کاری را به ما می سپرد به ما تأکید می کرد آن را پیگیری کنیم ومرتب نتیجه را از ما سوال می کرد .خودش هم تا کار به آخر نمی رسید باز نمی ایستاد تانتیجه آن راببیند وخستگی وضعف وسستی به خود راه نمی داد. ومعمولاً کارها به نتیجه می رسید. به ما توصیه می کرد : پشتکار داشته باشید آدم باید کارآمد باشد؛ بایدکارآیی داشته باشد .
هرگاه کسی از ما می خواست تصمیمی می گرفت یاووعده ای میداد وان شاء الله نمی گفت ایشان این آیه را می خواند : « ولا تقولن لشیءٍ انی فاعل ذلک غذاً الا ان یشاءالله » همیشه این تذکر را می داد.
ادب :
ایشان در سخن گفتن ونشستن بسیار مودب بود کسانی که سالهای دورتر را به یاد دارند نقل می کنند : آقا همیشه در حضور کسانی که برای سوال یا هر کار دیگری می آمدند دو زانو می نشست وشاید گاه بیش از یک ساعت به همین حالت بود وقتی خسته می شد به میهمان می گفت : اگر من چهار زانو بنشینم اشکالی ندارد؟ اجازه می گرفت وبعد پاهای خود را جابجا می کرد.
بسیار می شد که در ماه رمضان وایام محرم ایشان را به مهمانی دعوت می کردند که در آن مجلس امام جمعه یا مبلغینی که از قم می آمدند واحترام به آنها لازم بودحضور داشتند. به آقا می گفتند : موعظه ای بفرمایید ایشان به دیگر روحانیان حاضر در سکوت می کرد وتا آن روحانی دیگر آغاز کلام کند واگر از ایشان در خواست موعظه می کردند ، ایشان به احترام روحانیان حاضر در مجلس می گفت : شما بفرمایید . واگر مسأله ای مطرح می شد ، به احترام آن عالم سکوت می کرد تا او جواب مسأله را بگوید و اگر مسأله شرعی نبود که گفتن آن واجب باشد واز طرفی احترام به علمای حاضر در مجلس لازم بود ، هیچ نمی گفت وقتی به خانه برمی گشتیم جواب مسأله را می داد
