سرویس یادداشت کانون سبحان/ اسماعیل جمیاری: انسان موجودی اجتماعی است که دارای نیازهای گوناگون و متنوع بوده و دستیابی به همه خواسته هایش جزء با تعاون و همکاری ، مشارکت و موانست دیگران ممکن و میسور نخواهد بود ، از طرفی تمایلات و حوائج بشری نامحدود و غالبا به داشته های خود قانع نبوده و بر اساس آیه صریح قرآن که می فرماید : «اِنّ الاِنسانَ خُلِقَ هَلوُعاً» آز و حرص انسان را از مدار مسلمانی خارج و خواهشها و هوسهای دنیوی چشم و گوش عقل او را بسته و برای نیل و دستیابی به آنچه می خواهد و بر اساس غرايزي كه در نهاد او وجود دارد ديگران را در جهت منافع خود استخدام و استثمار می نمايد که در اینگونه جامعه ای هرج و مرج و نا امنی شکل می گیرد، بنابراین برای برقراری نظم و امنیت، رفاه و آسایش عمومی تدوین و اجرای قوانینِ مورد نیاز اجتماع لازم و ضروری بوده تا بر اساس آن اَعمال و رفتار افراد سنجیده شده و با متجاوزین به حقوق مردم برخورد شود، بعبارتی پس از وضع و توصیف جرم و رفتار مجرمانه، مجازاتهایی وجود داشته که زندان می تواند یکی از آنها باشد و در اینصورت ضرورت وجود زندان بیش از پیش احساس می شود .
به بیان دیگر اینکه نظام هستی بر پایه تقوی و پاکی استوار است و انسانها ذاتاً موحد و خداپرست بوده و ماموریت پیامبران و اولیاء نیز همین بوده که با هدایت و راهنمایی خود انسان را در مسیر صداقت و راستی رهنمون شوند ، پس خلقت آدمی با هدف کسب معارف و فتح قله های سعادت و نیکبختی بوده و انبیاء الهی هم تسهیل گر این فیض و کمال بوده اند . نتیجتاً اینکه جرم و جنایت، گناه و معصیت، ظلم و ستم، بی توجهی و پایمال نمودن حق الله و یا حق الناس و … همه و همه ساخته و پرداخته دست بشر بوده و هواهای نفسانی، قوای شهوانی افسون طلبی و زیاده خواهی انسان است که همه چیز را در انحصار خود قرار داده و جامعه را به فقر و فلاکت می کشاند. در چنین اوضاع و احوالی است که بزه و جرم در جامعه گسترش یافته و برای مبارزه با این پدیده و مصون ماندن حریم خانه، خانواده و اجتماع از پیامدهای منفی و آثار مخرب، برخورد قاطع و بدون ملاحظه با مجرمین و بزهکاران از جمله تکالیف حاکمان و رهبران هر جامعه ای است .
در غیر اینصورت میکروب و بیماری مسری همه را مبتلا و آلوده کرده و روح امید به زندگی مردم خشکیده می شود . پس فلسفه وجودی قوانین کیفری و جزایی حبس و تعزیرات تبیین و مجازات زندان بعنوان یک ضرورت اجتناب ناپذیر مطرح که در دین اسلام و توسط حکومتها وخلفا بعنوان مجازات بازدارنده و با هدف تأدیب و تنبیه در نظر گرفته شده است .
