به گزارش کانون سبحان کوهدشت/ خود را وقف مردم کرده بود. در بسیاری از مواقع ظهر و یا نیمه شب مردم برای پرسش های شرعی و یا استخاره تلفن می زدند. بی آنکه کمترین نشانه ای از عصبانیت یا دلخوری در چهره ایشان هویدا شود،[…]
کانون سبحان کوهدشت / برخی خصوصیات اخلاقی آیت الله مروجی:
1-خوراک ایشان، برای سالهای متمادی، نان جو بود.
2-از گفتن کلمه نمیدانم ابایی نداشت.
3-خود را وقف مردم کرده بود. در بسیاری از مواقع ظهر و یا نیمه شب مردم برای پرسش های شرعی و یا استخاره تلفن می زدند. بی آنکه کمترین نشانه ای از عصبانیت یا دلخوری در چهره ایشان هویدا شود، به آرامی و با نرمی، به مردم جواب می داد. در خانه ایشان نیز، همیشه و در همه ساعات روز، به روی همگان گشوده بود.
4-با فقرا همنشین و هم سخن بود و تا می توانست به ایشان کمک می نمود. با این حال مستمندان گاهی نه برای دریافت کمک مالی بلکه برای درد دل نزد ایشان می رفتند.
5-رفتن به مهمانی برایش سخت بود؛ اما تا آنجا که می توانست دعوت مومن را رد نمی کرد.
6-مظهر تواضع بود. چهارشنبه ها برای درس اخلاق به حوزه می رفت. در یک نوبت در با تاخیر باز شد. از آن جا که توان ایستادن نداشت همانجا روی سکوی روبروی در ورودی مدرسه در خیابان بی تکلف نشست. در نماز جماعت مسجد به عنوان ماموم شرکت می کرد و یکبار که دیر رسید و مسجد پر بود در صف آخر جلوی کفش کن اقتدا کرد.
7-گریه کردن را دوست داشت و هر گاه از رحمت سخن می گفت یا نام امام حسین(ع)را می شنید. بغض گلوی ایشان را می گرفت .
8-سجده های زیارت عاشورای ایشان، اکثر، بسیار طول می کشید و بیش از یک ساعت به طول می انجامید.
9-در حضور جمع، مخصوصا در جمع سادات ( یا به قول ایشان سلسله جلیله سادات)، دو زانو و مودب می نشست.
10-طلبه ها را هم چون فرزند گرامی می داشت و می گفت: ما می خواهیم طلبه ها ملائکه شوند
11-رازدار جوانان بود .
12-ملاقات با او زمان مخصوصی نداشت.
13-بیش از ده سال آخر عمر خود را با بیماریهای گوناگون دست و پنجه نرم کرد؛ ولی همیشه زبان به شکر می گشود و می گفت: خدا سه چیز را دوست دارد: بدن مریض، قلب شاکر و زبان ذاکر .
برای شادی روح این عالم مهربان و زاهد مردم دار فاتحه ای ختم نماییممنبع/سایت حجت الاسلام احمد مبلغی
درج: حمید آدمی /مدیر سایت
