به نام خداوند جان و خردکانون سبحان/حجت الاسلام و المسلمین سید محمدصادق محمدی وفایی:هر چند پنجمین مراسم به مناسبت پنجمین سال رحلت عبدصالح خداوند استاد مروجی «ره» برگزار شد ولی در فضای دل یاد او همچنان گستره ای گسترده را پوشش داده است.بدین مناسبت با ذکر دو نکته یاد او را گرامی می دارم:
نکته اول:
سه طلاقه کردن پست و مقام های دنیوی
در این دنیای فانی پست و مقام به حدی بالا نشین شده است که اگر کسی(از هر راهی) حتی برای چند روز مسول فلان اداره کوهدشت می شود بنرهایی خودسر با تصویری از آن تازه رئیس شده در خیابانها ، میادین و دروازه ورودی و خروجی شهر روییده می شود.این رویش های خودسر به حدی هم قدرت گرفته اند که جناب فرماندار و دیگر عالی جنابان شهرمان نیز عاجز از مانع شدن نصب آن بنرها تشریف دارند.
اما یادش به خیر در همین شهر شیخی پارسا و سرشار از معنویت به نام استاد مروجی«ره» وجود داشت که نه تنها به سمت این تبلیغات نرفت بلکه همه ی پست و مقام های دنیایی را سه طلاقه کرده بود.او ویژگی ها و امتیازات فراوانی داشت . توکل به خداوند، صبر و استقامت، بصیرت، فرزانگی، پارسایی، زهد و تقوا، همدردی با مردم و بی‌ریا زیستن ازجمله ویژگی‌های او بود.
او فقط به رضایت خداوند می اندیشید و از منظر آن استاد مسولیت امانت بود نه طعمه و خیانت در امانت سزای به سنگینی جهنم داشت.آن استاد باصفا با این بینش نیز شاگردانش را به تهذیب نفس و تبلیغ دین تشویق می کرد و درصورتی با اداره ای شدن و یا تبلیغ طلبه ای در اداره ای موافقت می کردند که توانایی تغییر دیگران را به سمت اسلام عزیز را داشته باشد.به همین دلیل روزی طلبه ای به محضر او آمد و چون گفته شد او در فلان اداره مسولیت پذیرشده است، استاد لبخندی زد و فرمود بهترین نعمتی که خداوند به بشر داده است ، نعمت آزادی است اگر کسی نعمت آزادیش را بفروشد و ماهی فلان حقوق را هم بگیرد سود نکرده است.
نکته دوم:
گوش خیربودنش
خاتم رسولان الهی با مردم مدارا می کرد و سخن و درد دل آنها را در پرتو صبر و متانتش گوش می کرد . دشمنان حضرت رسول(ص)لب به مذمت جناب پیامبر(ص)گشودند و گفتند او گوش است «هواذن» خدای دانا وحکیم در جواب آن بداندیشان فرمودند هو اذن خیر .
و به جرات می توان گفت آن شیخ باصفای شهر گوش خیری برای درد دل و پرسش و پاسخ همه ی شهروندان کوهدشت بود.
«وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ ۚ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ ۚ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ »
(سوره توبه آیه 61)
