سرویس ادبی «کانون سبحان»؛ بهروز پیری شاعر ارزشی کوهدشتی به منابت آغاز امامت منجی عالم بشریت اشعاری را سروده است که به شرح زیر می باشد:
گله مند از دوریم شیرین خوش سیمای ما
کی فرستی پیرهن گم گشته ی پیدای ما
مست زلفت هر سحر دیدم صبا را دلبرم
صبر و عمر آواره اندر دیدنت زیبای ما
مونسی بر کوه و دشت و جمله بر افلاکیان
عاشقانیم از کرم بر ما گذر مولای ما
ساقی و پیمانه و جام و سبو در چشم توست
آشنا کن دیده ات بر دیده ی رسوای ما
جان شدی بیمار گندم گون ماه چهره ات
قصد بالین کی کنی درد مرا لیلای ما
عشق بازی می کنم هر جمعه با نقش زمان
پیر گشتی طاقت و غم در سر سودای ما
دیده را دریا کنم آخر چو یعقوب از فراق
ترک صحرا تا کاشانه را آقا ی ما
حجله ی چشمان بهروز آمدی آذین به اشک
تا فرج مهدی بسازد چاره ی فردای ما
با سلام به خدمت آقای پیری شعر زیبای بود استفاده کردیم
بد نبود. اما براي رسيدن به جايگاه يك شاعر آييني بايد خيلي بيشتر از اين زحمت كشيد؛ چرا كه يك شاعر آييني بايد به علوم مختلفي از جمله تاريخ زندگاني ائمه معصومين(ع) و سيره رفتاري و مضامين و مفاهيم فرمايشات آن حضرات و… آگاهي لازم را داشته باشد تا بتواند در قالب كلام شيواي شعر حق مطلب را به درستي ادا كند وگرنه فقط صرف رعايت وزن و قالب شعري، حق همه مطلب ادا نخواهد شد.
ضمناً وزن در نيم بيت دوم اين بيت رعايت نشده:
دیده را دریا کنم آخر چو یعقوب از فراق
ترک صحرا کنی تا کاشانه را آقا ی ما
با همه اين تفاسير از جناب آقاي پيري جهت ورود به اين عرصه مقدس تبريك عرض مي كنم و اميدوارم با ثبات قدم و افزوده هاي علمي و معرفتي همراه اخلاص در عمل و گفتار هر روز بيشتر از پيش موفق باشند.
و كلام آخر؛ دوستان عزيز در اين عرصه بي تفاوت نباشند، چرا كه خلأ شعر و شاعر آئيني در شهرمان به شدت به چشم مي آيد.