این ظلم را کجا افشا کنیم؟/دکتر علی احمدی خواه کوه نانی

سرویس یادداشت و مقاله «کانون سبحان»/حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی احمدی خواه کوه نانی: با سلام و عرض ادب به مخاطبان خردمند. بنده اهل جناح بازی نیستم. آنان که خدمتشان رسیدیم می‌دانند، دیگران هم بدانند؛ اما به ادب خیلی معتقدم؛ حتی با کفار؛ چه رسد به برادر دینی و همزبان و همسایه! لذا سخن را با عرض تسلیت هم به همشهریان با فرهنگ آغاز می‌کنم؛ و به آقای دوستی نیز هم؛ خدا می‌داند که قلبم شکست؛ با این‌که بنده هیچ وقت آقای دوستی را ندیده‌ام و به ایشان هم رأی نداده‌ام؛ اما این رفتار را به هیچ وجهی از وجوه قابل قبول نمی‌دانم و سخت بیزام از کار.
اما این ظلمی که به فرهنگ و تاریخ قوم لرسانی شد، گناهش بر گردن کیست؟ ! چرا باید ما الف بای آداب و ادب اجتماعی را رعایت نکنیم؟!
آیا خدا و رسولش به این کار ما راضی‌اند؟ آیا نمی‌دانیم که اهانت به مرده دقیقا مثل اهانت به زنده است و تمام احکام جزائی و کیفری بر مجرم آن مترتب می‌شود؟!
آیا این رفتار طرفین خاطی از هر دو جناح با آیه شریف « عبادالرحمن الذین هونا و اذا خاطبهم الجاهلون قالوا سلاما»، می‌سازد یا با « ولا تسب‌الذین یعبدون من دون الله»! یا با «الذین یستعمون القول فیتبعون احسنه»؟! یا با «والکاظمین الغیظ و العافین عن الناس»؟! و دیگر آیات قرآن کریم؟ و روایات شریف از قبیل: حدیث نبوی و علوی علیهم السلام که فرمودند:
ایمان شخصی کامل نمی‌شود، مگر این که آنچه را برای خویش می‌پسندد برای دیگران نیز بپسندد و آنچه برای خویش دوست ندارد برای دیگران نیز دوست نداشته باشد. کدام یک از این کارهایی که طرفین کرده‌اند، همان را برای خودشان دوست دارند؟ مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز؛ والا گفتنی‌ها را می‌گفتم؛ فاذروه فی سنبله.
وقتی خدای حکیم می‌فرماید: با بی ادب هم با ادب و مؤدبانه برخورد کنید؛ وقتی که همان خدای سبحان و بی مانند، می‌فرماید: به گاوِ گاوپرست و بت بت‌پرست هم اهانت ندهید، وقتی نبی خدا می‌فرماید به حیوان هم بی‌ادبی و اهانت نکنید( تفصیل احادیث را در کتاب خلق عظیم پیامبر اعظم آورده‌ایم) آیا این رفتارهای ما، قابل عرضه در محضر مؤدبان تاریخ هستند؟! ای خاک بر شرم و حیا!
چه بگویم که دلم سخت بگرفته از یاران سست ادب که بر اثر کوچک‌ترین چون دیگ به جوش می‌آیند و سرکه ترش می‌کنند! الحق که باید رخت بربست و تا ملک سلیمان رفت!
هرچند که باید زمینه و اسباب هر جرم یا حرکت ناروایی، دیده شود و بعد هم قضاوت نمود؛ و نیز بحث در این نیست که گفته‌اند: جوابِ «های»، «های»‌است و جواب «هوی»، «هوی»؛ به عبارتی « چو دشنام گویی، دعا نشنوی»؛ اما سخن عوام و مردم ضعیف است که در جای خود تا حدی قبول؛ اما اهل خرد و خوبان، با متانت جواب بی ادبی را می‌دهند، در مقابل فحش، به سلام و سلامت می‌گذرند؛ به گاو گاوپرست هم اهانت نمی‌کنند. سخن خصم را هم مؤدبانه می‌شنوند و خردمندانه رد یا قبول می‌کنند. خشم خویش را فرو می بلعند و درنده خویی و ترش روئی نمی‌کنند. انسانیت انسان، طبق قول اهل منطق به « ناطیقت»‌اوست؛ الانسان ما هو؟ حیوان ناطق؛ یعنی موجودی با شعور. اگر آدمی به همین دست و ساعد و بازو بود، پس چه فرقی میان نقش دیوار و آدمیت بود؟!
چو بینی کژی، تحمل بیار عزیز من! آبروی گذشتگان و آیندگان یک قوم را به بازی مگیرید آن هم به جهت « پُست‌های پَست دنیا»؛ مگر نشنیده و خوانده‌ای که:
تلک الایام نداولها بین الناس؟ بس که بگردید و بگردد روزگار، دل به دنیا در نبندد هوشیار.
اگر عنان سخن از کف رفت، عذر تقصیر می‌خواهم؛ شقشة هدرت.
توبه و عذرخواهی نشانه بزرگی است؛ هرچه زودتر امیدوام همه دست در دست خویش و قوم هم بنهیم و کینه و کدورت را دور بریزیم؛ کار شیطان است که دشمن بنی آدم است و باید به خدا پناه برد:
الم اعهد الیکم یا بنی آدم ان لا تعبدوالشیطان انه لکم عدو مبین.
چو بینی کژی، تحمل بیار که سهلی ببندد در کارزار
توفیق، رفیق قوم لر باد!