سرویس یادداشت «کانون سبحان»؛/ روح الله محمدی:
زخمی که روایت گر دردی باشد ***با چسب نمی توان دهانش را بست
نگاه تنها سهم الارث عموم کوهدشتی های مقیم پایتخت است ، پایتختی که زرق و برقش روزی آمال عشایر و آوازه اش نقل و نبات محافل بود.
و حال تخت اش را عمله های همشهری من و شما میسازد و پای آن نشسته و فقط نگاه می کنند که نگاه تنها سهم الارث کوهدشتی های مقیم پایتخت است.
هرگاه که عرصه نظر خواهی عمومی پیش می اید ماها بیشتر چشم عنایت و کمر به همت حضور می بندیم چون هم به شدت سیاست زده شده ایم و هم ارتزاقمان به سیاست بند است
در ایام ابتدایی نام نویسی انتخاباتی این دوره از مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابی تهران در فضا های عمومی و مجازی نام دو همشهری عزیزمان سرکار خانوم اولادقباد و جناب آقای آریافر با هم می آمد و امید داشتیم هر دو این عزیزان به صحنه بیایند و با پرچم پیروزی از عرصه خارج شوند بند کفش ها را محکم بستیم و دلهایمان را قرص.
سپیده دم پیروزی از بالای آسو نمایان بود که یکباره جناب آقای دکتر آریافر از میدان انتخابات به علت تمکن مالی روبه رو شدیم افسوس هایمان زبانه کشید و برای متمولین امروز که تا دیروز در یک کوچه قدم میزدیم تاسف خوردیم که چرا حالا همه چیز آماده خلق یک حماسه بزرگ است دست لطفی از گریبان بیرون نمی آید و جبران محبت برادرانش را نمی کند….
که متوجه شدیم جناب آقای آریافر به تشخیص شورای محترم نگهبان به بهانه واحی و نامعلوم احراض صلاحیت نشده و از ادامه فعالیت انتخاباتی باز ماندند این در حالیست که همه ما ایشان را یک چهره علمی ، جوان با انرژی معتدل و مفید میشناسیم هرچند هیچ کدام از مولفه های ذکر شده نمی تواند معیار قضاوت و تصمیم گیری فیلترینگ شورای نگهبان باشد.
لذا ایشان به خاطر ماخوذ به حیا بودن و اجنتناب از شانتاژ فضای ملتهب انتخاباتی بحث رد صلاحیت را لای احترام و تمکین پنهان نموده و دم بر نیاورده اند.
اما حالا اگر مردم آگاهانه،هوشمندانه ، مودبرانه و مسولانه با موقعیت شناسی به وظیفه اجتماعی و انسانی خود در انتخابات عمل کرده اند و با رای سبز خود طومار هتاکان فحاشان به شعور عمومی مردم و دلسوزان نظام را در هم پیچیدند بر خود وظیفه دانستم که با انتشار این خبر در جهت شفاف سازی افکار عمومی اقدام نمایم و به همراه شما عزیزان در عرصه حضورهای بعدی در صورت صلاح دید خود ایشان آرزوی توفیق و پیروزی بنمایم.
در پایان به یاد شعری از حکیم شهیر فیلسوف بزرگ ایران زمین افتادم که وقتی ایشان را به کفر و الحاد متهم کرده بودند سرودند:
کفر چو منی گزاف و آسان نبود *** هم پایه ی ایمان من ایمان نبود
در شهر چو من یکی و آن هم کافر***پس در همه شهر یک مسلمان نبود
با احترام و امتنان
روح الله محمدی ، اردیبهشت 95
انتهای پیام/
