سرویس یادداشت و مقاله کانون سبحان؛حجت الاسلام والمسلمین سید محمد صادق محمدی وفایی:
به نام خداوند جان و خرد
شب شده است و ساعت از یک شب گذشته است ،غبار خستگی بر تنها نشسته است.جز در رحمت همه ی درها بسته شده است.خیلیها در خواب نازند و بعضی در آستانه ی آن . من هم با رایانه ام (که به رفیق درجه ی یکم تبدیل شده است) درد دل می کردم . در این هنگام جیغ و ناله ، هق هق گریه ای از درون کوچه سکوت شب را شکست! دیده ها لرزیدند و خواب را رها کردند و من هم سراسیمه به داخل کوچه رفتم تا خبری کسب کنم.
دخترکی هشت ساله را دیدم که با خشم و کتک پدری به بیرون انداخته شده بود! پدری است دارد فرزند دلبندش را بدین گونه تربیت می کند پس آن جیغ و گریه ها نتیجه یک متد تربیتی است! با این که روش تربیتی او درساعت یک شب اتفاق افتاده است و روشی سر و صدا دار و همسایه آزار است با این حال به کسی مربوط نیست ! اگر کسی هم امر به معروف و نهی از منکری کند ، شهید خلیلی دیگری خواهد شد!
سید سخت نگیر . در جامعه برخی از افراد روشهای خاص خود را دارند . یادت می آید پدری دخترش عقد بسته بود و داماد از ماعسل رفتن می گفت ولی پدر دختر مخالفت می کرد و می گفت به شرطی که خودم هم همسفرتان باشم!
یادت می آید فلان خانم قهر کرده بود چون خواستی او را بر گردانی از روش تربیتی شوهرش گله کرد و گفت مرد زندگی من، بعد از آن که منزلمان را به تهران برد و غریبانه زندگی می کردیم یک شب که با هم اختلاف پیدا کردیم ،از منزل بیرونم انداخت و تا صبح پشت در ماندم!
مگر فراموش کرده ای خانم فلانی را که می گفت چون سه دختر را به دنیا آورده ام، جداگانه در دو اتاق می خوابیم!
ای جان من! این که فقط صدای دخترکی معصوم است که این گونه بی قرارت کرده است به آن شهروندانی که ساعت سه شب عروسشان را به خانه ی بخت می آورند چه پیشنهادی داری؟
از همه اینها بدتر در جامعه افرادی پست و مقام دار وجود دارند که گاه گاهی باند بازانه حرف می زنند و ازباب انتقاد و دلسوزی ، به تخریب همدیگر اقدام می کنند و در این راستا خواب را از چشم همدیگر می گیرند و برچسبهای عجیب و غریبی نثار هم می کنند!
واقعا چه زیبا گفته اند آلفرد هیچکاک که «وقتی کوچک بودم فکر می کردم آدمها چه قدر بزرگند و ترس برم می داشت؛بزرگ که شدم دیدم بعضی آدم ها چه قدر کوچکند و بیشتر ترسیدم …!
.
