به گزارش «کانون سبحان» به نقل از فارس،بهمن ابراهیمی را بدون شک می‌توان یکی از موفق‌ترین مستندسازان لرستان طی ادوار گذشته نام برد.
هنرمندی متولد بهمن 1351 در کوهدشت که در سال‌های اخیر با ساخت مستندهای ماندگاری چون “با سیمره” و “به رنگ بلوط” توانسته با جایگاهی خاص در بین مستندسازان ایران دست پیدا کند.
این مستندساز لرستانی اکنون در 45 سالگی به جایگاهی ویژه در عرصه مستندسازی دست یافته است و به گفته خودش سعی دارد در ادامه عمر هنری خود برای معرفی هر چه بهتر پیشینه و جاذبه‌های غنی لرستان گام‌هایی بردارد.
به‌منظور آشنایی بیشتر با بهمن ابراهیمی با وی گفت‌وگویی ترتیب دادیم که به شرح زیر می‌خوانید:
فعالیت هنری خود را کی آغاز کردید؟
می‌توان گفت کار هنری خود را هم‌زمان با ورود به دانشگاه و با عضویت در انجمن ادبی دانشگاه بروجرد در سال 1371 آغاز کردم و پس از آن در دوران سربازی فعالیت خود را ادامه دادم و در پی آن به عضویت انجمن ادبی ارسباران تهران درآمدم.
چه زمانی به صورت حرفه‌ای وارد کار تولید فیلم و مستند شدید؟
کار حرفه‌ای خود را سال 1381 و پس از ورود به سازمان صداوسیما و فعالیت در شبکه کردستان آغاز کردم.
طی سالیان حضور خود در استان کردستان تولیدات بسیاری داشتم و در ابتدا آثاری از قبیل مجموعه‌های تلویزیونی طنز و ویژه برنامه‌هایی برای سیمای کردستان تولید کردم.
در دهه 80 بیشتر در حوزه فیلم‌های تلویزیونی فعالیت می‌کردم و مدتی نیز مسئولیت مدیر پشتیبانی سیمای مرکز کردستان را بر عهده داشتم و به مدت دو سال نیز مدیر پخش و همچنین مدیر موسیقی این شبکه بودم.
چگونه شد به کار تولید مستند روی آوردید؟
پس از مدتی که در حوزه تولیدات مجموعه‌های تلویزیونی فعالیت داشتم با توجه به علاقه‌ای که به مستندسازی داشتم وارد این عرصه شدم و در اولین کار جدی خود در این حوزه مستند “ولات” را برای شبکه کردستان تولید کردم.
مستند “ولات” علاقه‌ام به مستندسازی را بیش‌ازپیش کرد بگونه‌ای که حاضر بودم به‌جای ساخت مجموعه تلویزیونی، به‌تنهایی ساخت یک مستند را از صفر تا صد انجام دهم.
مستند “با سیمره” یکی از تولیدات مهم شما است،در مورد آن بیشتر توضیح دهید؟
پس از کردستان برای ادامه کار به همدان رفتم و در این بین علاقه‌ام به مستندسازی روز به‌روز بیشتر می‌شد و عطش من برای فعالیت در این حوزه فزونی می‌یافت تا اینکه در سال 91 کار ساخت مستند “با سیمره” را برای صداوسیمای مرکز همدان آغاز کردم.
ساخت این مستند 26 قسمتی که هر قسمت آن 30 دقیقه بود تا سال 93 ادامه پیدا کرد و نتیجه آن این شد که مستند “با سیمره” که روایتی از مردمان حاشیه رود سیمره از همدان تا خوزستان بود،در سال 93 به‌عنوان مستند برتر سیما در تمام شبکه‌های تلویزیونی جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد.
با توجه به ارقی که به استانم لرستان داشته و دارم در مستند “با سیمره” سعی کردم گوشه‌هایی از فرهنگ زیبای جامعه لرستان و زیبایی‌های این دیار را به تصویر بکشانم و بر همین اساس از 26 قسمت این مستند 11 قسمت به استان لرستان اختصاص یافت.
در مورد دیگر آثار مستند خود بیشتر بگویید؟
پس از ساخت این مستند چند اثر دیگر نیز برای شبکه همدان تولید کردم که از جمله می‌توان مستند “13 خانه” را نام برد که البته هنوز پخش نشده و احتمالاً عید پیش رو برای نمایش آماده باشد.
اما در این بین برای معرفی سرزمین مادری‌ام دو مستند “اشترانکوه” و “به رنگ بلوط” را تولید کردم که مستند اشترانکوه توانست امسال در جشنواره مستندسازی تندیس بهترین مستند و همچنین جایزه مردمی را به خود اختصاص دهد.
چه کارهای جدیدی دارید؟
علاوه بر این مستند “شیرز تا کنی کوفا” را نیز در تولیدات خود داشته‌ام که روز 21 بهمن امسال یعنی چند روز دیگر پخش شده و در جشنواره مستند شرکت داده می‌شود.
مور خوانی یکی از آداب قدیمی و جالب مردم لرستان است و بر همین اساس تصمیم گرفتم مستندی در این زمینه تهیه کنم که تا کنون 50 درصد آن انجام شده است.
از دیگر ساخته‌هایی که مختص لرستان بوده می‌توان به مستند”زیر آب سلسله” اشاره کرد که در آن به تأثیر منفی کاشت سیب زمینی به اراضی شهرستان سلسله پرداخته شده است.
این مستند نیز هنوز پخش نشده و به‌زودی نمایش داده می‌شود.
کار مستند 60 دقیقه‌ای “از مهراب کوه تا شیرز” نیز حدود 50 درصد پیشرفت داشته و تکمیل این اثر نیز در بهار آینده صورت خواهد گرفت.
از سختی‌های کار مستند سازی بگوببد؟
مستندسازی کار بسیار سختی است و شاید نتوان سختی‌های آن را به‌راحتی عنوان کرد.
من در جریان ساخت مستندهای مختلف بارها از نیش زنبور و حتی عقرب‌گزیده شده‌ام و بارها با حیوانات و جانواران وحشی در طبیعت روبه‌رو شدم.
مستندسازی نیاز به صبر و حوصله فراوان دارد و در بسیاری از مواقع باید در مواجهه با جوامع محلی خود را با شرایط وفق دهی چرا که در غیر این صورت نمی‌توان کار را به‌خوبی پیش برد.
شیرین ترین خاطره‌ای که داشتید چه بوده است؟
یکی از خاطرات شیرین من مربوط به ضبط مصاحبه با یکی از زنان جنوب پل‌دختر بود.
فرد مصاحبه‌شونده و مورد نظر از شیرزنان و بزرگان بود و به‌نوعی کدخدا زنی محسوب می‌شد.
برای صحبت با این کدخدا زن که اتفاقاً دارای ابهت و غرور زیادی بود مجبور شدم به شیوه‌های مخالفی روی آورم و به‌نوعی با روانشناسی خود را با روحیه آن خانم وفق دادم تا در نهایت توانستم با او صحبت کنم.
سختی آن مصاحبه به حدی بود که امروز نیز پس از چند سال از آن موضوع هر وقت تصاویر آن را می‌بینم به یاد شیرینی پس از انجام آن مصاحبه می‌افتم.
در مستند سازی چه آرزویی دارید؟
آرزو دارم بتوانم مستندی خوب در مورد اسپی‌کوه (سفیدکوه) بسازم و روایتی داشته باشم از سفیدکوه خرم‌آباد تا سفیدکوه ازنا و اگر خداوند یاری کند در آینده این کار را انجام می‌دهم.
تولید مستندهای مختلف از مناطق مختلف لرستان و نشان دادن ظرفیت‌های غنی این استان می‌تواند در توسعه و پیشرفت آن مؤثر باشد و لذا امیدوارم مستندسازان لرستان در این زمینه برنامه‌های زیادی تولید کنند.
انتهای پیام/
